New York’da görülen dava ekonomik bir dava mı? Buna inanan var mı? Bu dava ekonomi jelatinine sarılmış bal gibi siyasi bir dava.

Ekonomi üzerinden gidip siyasi sonuçlara ulaşmaya çalışıyorlar. Eğer siyasi bir sonuç istemeseler bu kadar tantana çıkartmazlardı. Tıpkı Amerika’nın daha önce “Cezalandırdığı” batı bankalarındaki gibi yaşanırdı süreç. Ceza kesilir, banka kabul ederse, ödenir biterdi. 

Bu süreçte de Amerika’nın en büyük kozunun aslında “Şımarık” bir çocuk olan Zarrab olduğu görülüyor. Çünkü o da her şımarık çocuk gibi gördüğünü almak istiyordu. Dikkat çekmek istiyordu. Maalesef bizim iklimimiz de buna imkân tanıdı. En ünlü ile evlenmek istedi, evlendi. En iyi yaşamak istedi, yaşadı. Sahneye en yakın oturmak istedi, oturdu. Şarkı sözü yazmak istedi, yazdı. Şarkısını en ünlüler okusun istedi, okundu. Yalı almak istedi, aldı. Yalısını büyütmek istedi, büyüttü. Uçak almak istedi, aldı. Yat almak istedi, aldı. Amerika’ya gidip Mickey Mouse’u görmek istedi. Göremedi.

Her şımarık çocuk gibi elinden oyuncakları alındığında biraz direndi, sonra eski hayatına kavuşmak için ne söylenirse kabul etti. Durumumuz bu.

Sizce bu operasyonu planlayanlar, yıllar öncesinden Zarrab’ın maillerini izlemeye alanlar bu kişilik özelliklerini bilmiyorlar mıydı?

Tüm bu gelişmeler bir tesadüf yumağı mıydı yani?

Yaşanan gelişmeler, el yazısı notlar falan şimdi artık Reza Zarrab’ın serbest kalacağı dönemi planlamaya başladığını gösteriyor. Yoksa 90 yılla yargılanan biri oturma izni alabileceği yer arayabilir mi? Belli ki ona az bir ceza veya hemen serbest bırakılma sözü vermiş. Zarrab’ın bu çabası bile kendisine neler vaat edildiğini gösteriyor.

Ve belli ki “Pardon” kuralı uygulanacak. Yani Reza “Pardon” bir daha yapmayacağım diyecek, yetkililer de bu özrü kabul edecek.

Ama bu kişilik özelliklerinde biri hiçbir yerde gizli kalamayacak. Çünkü o hep dikkat çekmeye alışmış. O yüzden mutlaka, ama mutlaka göze batar. “Sarımsağı gelin etmişler, 40 kat sarmışlar yine kokusu çıkmış” misali.