Bugün 11 Ekim Dünya Kız Çocukları Günü. Birleşmiş Milletler dünya çapında kız çocuklarının karşı karşıya kaldığı adaletsizliklerle mücadele etmek için böylesi bir gün ihdas etmiş.

Tüm kız çocuklarının bu özel günün tebrik eder, sevdikleriyle huzur içinde bir ömür geçirmelerini dilerim. İki kız çocuğu babası olarak satırlarımı uğun kızlarıma ayırmak istedim. Kız çocuklarımızı nasıl yetiştirmemiz gerektiğinden, kız çocuklarının maruz kaldığı problemlerden söz etmeyeceğim. Elbette onlardan söz edecek birileri vardır ve Kız Çocukları Günü olmasa da başka vesilelerle gündeme geliyor.

Kız çocuklarımız bizler için eşsiz öğretmenlerdir. Belki erkek çocukları da öyledir ama benim sadece kız çocuklarım var ve kendi penceremden anlatmaya çalışacağım. Kız çocuklarınız öncelikle size kim olduğunuzu hatırlatan, içinizdeki neşeyi dışarı taşımanızı sağlayan sevimli yol göstericilerdir. Dinleyecek vaktiniz varsa size bir şey anlatmaktan asla sıkılmazlar, oynamaya zaman ayırırsanız sizinle neşe içinde zaman geçirirler. Yıllar önce izlediğiniz bir filmi yeniden izleyebilir. Burun kıvırarak reddedeceğiniz birçok etkinliğe iştahla katılabilirsiniz.

Kibarlık onlardan öğreneceğiniz derslerin başında gelir. Bir defasında arkadaşlarıyla oyuna koyulduğunda beni sepetlemesi gerekmişti küçük kızımın. Çünkü kız çocukları oyuncak bebek oynatırken babalarının görmesini istemezler. Bunu nezaketle yapmıştı ama:

“Hadi sana yazabileceğin ilham veren bir yer bulayım.”

Merhamet ve fedakarlık verdikleri derslerin başında geliyor. Geçen gün okuldan geldiğinden çok mutlu olduğunu söyledi. Neden diye sorduğumda sınıf temsilciliğinde en fazla oy alan ikinci kişi olduğunu ifade etti. Ama oyunu arkadaşına vermiş ve o birinci olmuş. Kendine oy verebileceğini biliyor muydun diye sorduğumda bunu bildiğini ama arkadaşının birinci olmasının kendini daha mutlu ettiğini söyledi. Naklinin yeni yapıldığı bir okulda ikinci olmak onun için yeterliydi. Hem kendisi sınıfta sevildiğini görmüş hem de arkadaşı mutlu olmuştu. Hatta bunu söyleyince biz de onun ikinci olmasına birinci olmasından daha fazla mutlu olduk. Gönül kazanmak seçim kazanmaktan daha önemli olabiliyor. Bunu küçük yaşında başardı.

Büyük kızım ise yazılarımın amansız eleştirmeni. Yazılarımı okuduktan sonra: Nihayet ilgimi çeken bir yazını okudum, dediğinde mutlu oluyorum. Bir önerisi de roman yazarlığım üzerine. İkinci roman dosyam üzerine çalışırken şu teselliyi verdi: Bazı yazarlar tek kitapla bu dünyadan ayrılmışlar. Bence böylesi daha havalı!

Bir başka ders yine küçük kızımdan: Öğretmenleri evde tablet bilgisayara bakmayacaklarına dair söz vermelerini istemiş. Bizimki söz vermiyor ve nedenini sorduğumda: Tutamayacağım sözü verirsem yalan söylemiş olurum.

Vaktin değerli olacağını hatırlatıyor bazen kızlarım ve büyük kızım günün birinde telefon açıp akşam görüşmek için randevu istediğinde hem onun büyümüş olduğunu hem de eve çok fazla iş getirmiş olduğumu fark ettim.

Hepimizin motivasyona ihtiyacı olabilir. Bu konuda kız çocukları babalarından yardımını esirgemez. Büyük kızım zengin olursa yazı çalışmalarım için Smoky Dağları'nda ev tutacakmış bana. Smoky Dağları’nda bir evden daha güzeli insanın kız çocukları tarafından takdir görmesi.

Çocuklarımız bizlerin öğretmeni, yeter ki onlara kulak verelim. Öğrenecek çok şeyimiz var.