Ahmet Davutoğlu Türkiye’nin yetiştirdiği kıymetlerden biri.. Sadece bilgi birikimiyle değil her durumda ön planda tuttuğu değerler bütünüyle, savunageldiği ahlaki çizgiyle.. Çok başarılı bir akademisyen, pırıltılı bir başbakan danışmanı/ büyükelçi, meziyetlerini bütün dünyanın kabul ettiği bir dışişleri bakanıydı.. Doğal olarak herkes onun çok başarılı bir başbakan olmasını bekliyordu.. Ama olmadı.. Başarısız mı oldu, hayır.. Göğüslemek zorunda kaldığı sorunlar yumağını düşünürseniz başarısının boyutunu daha rahat değerlendirebilirsiniz.. Başarılı oldu olmasına ama ‘dar çevre’ içinde sıkıştı.. Nasıl bir dar çevre; açayım.. Tayyip Erdoğan’dan rahatsız, Davutoğlu’na aşkın bir rol oynatmaya hevesli, amiyane tabirle başbakana cumhurbaşkanının arkasından dolanarak siyaset  yaptırmak isteyen... Batıya karşı ‘Davutoğlu iyi ama Erdoğan ah!’ dedirtmekten memnun, cumhurbaşkanını arkasına AB’nin ve ABD’nin desteğini alarak dengelemeye çalışan..

Bu anlayışı detaylandırabilirim .. Uzatmayayım.. Ahmet Hoca bu nedenle baştan itibaren Tayyip Erdoğan’la ilişkisini sağlam tutmasını sağlayacak bir mekanizma kuramadı.. Sorun çıktığında gidip görüşmekten, cumhurbaşkanını rahatsız eden bir şey olduğunda geri çekilmekten söz etmiyorum.. Nitekim her geri çekiliş Davutoğlu’nu hem cumhurbaşkanı nezdinde zayıf düşürdü hem ona güvenerek yola çıkmış kendi yakın çalışma ekibinin şevkini kırdı..

Sonuç malum..

Günlük hayatta olduğu gibi siyasette de “hırkanın” ilk düğmesi yanlış iliklendiğinde sonuçta çarpıklık ortaya çıkıyor. Düzeltmek için sökmek gerek.