Kulüpler güçlerini bulundukları ligden değil, armalarından, tarihlerinden alır. Kulübe gönül vermiş taraftar "Sevdanın ligi olmaz" der, takımını canı gönülden hangi ligde olursa olsun bu düşünceyle destekler. Çünkü taraftar başarının ve başarısızlığın geçici, kulübün kalıcı olduğunu iyi bilir. Son günlerde çok konuşulan ve futbol adına vahim bir durum olarak değerlendirdiğim Kartalspor’da yaşananlara getireceğim konuyu. Son haftada alınan skorlar neticesinde galip gelmesi durumunda ligde kalmayı garantileyecek olan Kartalspor haftalar önce küme düşmesi kesinleşen Tarsus İdman Yurdu'nu yenemeyerek 3. Lige düştü.

Kartalspor teknik ekip ve futbolcuları maçın ardından kulüp başkanı ve beraberindeki yöneticiler! tarafından Tarsus'ta bırakılarak, İstanbul'a dönüş uçak biletleri de iptal edildi. Aynı zihniyet maçın ardından kendi oyuncularına her türlü hakaret, tehdit ve saldırıda bulunmaktan da geri durmadı. Kendi oyuncularını şike yapmakla suçlayan zihniyeti "iddia sahibi iddiasını ispatlamakla yükümlüdür" den hareketle bu iddialarını ispatlamaya davet ediyorum. Olaylar bunlarla da bitmiyor maalesef. Futbolcularına kayıtlarla sabit her türlü hakaret ve tehditi yapan kişiler Kartalspor'u ne şekilde temsil ettiklerini düşünmektedirler acaba? Göreve geldikten sonra başarılı olduğunu iddia eden Kartalspor yönetimi toplamış olduğu puanları hangi ekip ve hangi futbolcularla toplamıştır? 

Başka bir takımla anlaşma yaptığı iddia edilen oyuncuların sezon boyu sakat, sakat oynayıp takımı yalnız bırakmamak adına fedakarlık yapmaları nasıl inkar edilebilir? İki hafta önce attığı golle takıma galibiyeti getiren ve takımın ligde kalma umudunu son maça taşıyan, aynı zamanda Tarsus maçında iki topu direkten dönen ve bugün hain edilen oyuncu, aynı maçta gol atmış olsaydı yine hainlikle suçlayabilecek miydiler? Performanstan bağımsız temel haklara ( ulaşım, yemek v.s) teknik ekip ve futbolculara  yapılan saldırıyı kınıyorum.

Taraftarın futbolculara olan kızgınlığını anlamakla beraber, maddi imkansızlıklar yüzünden devre arası kampı yapamayan, yaptığı antrenmandan sonra yiyecek yemek bulamayan, son maça kadar kümede kalma umudunu taşıyan ve zorluklarla mücadele eden futbolcu kardeşlerimin, maçtan sonra her türlü hakaret, küfür ve şiddeti hak etmediğini düşünüyor, futbolcu kardeşlerime ve küme düşmenin üzüntüsü içerisinde ki taraftara geçmiş olsun diyorum. Kulüp yönetmekle sorumlu olan kişilerin sorumluluğunun iyi günde kötü günde olması gerektiğini de hatırlatıyorum.