İradenin nedenselliği istenci iradi bir biçimde kullanmanın yönünü belirler.

İnsan, istencini iradenin nedenselliğine bağlı olarak kullanabilen bir varlıktır.

İradenin nedenselliği istenci iradi bir biçimde kullanmanın yönünü belirler.

Her iradi irade kullanımı o kullanımı ortaya çıkaran koşullara içkindir.

İrade insan istencini etkileyen duyumlara bağlıdır.

Duyumlar istenci harekete geçiren arzuları ortaya çıkarır.

Arzular istencin rasyonel düzenlenişinin sonuçlarıdır.

Kontrol dışı bırakılan arzular istenci ortaya çıkaramaz.

İstencin rasyonel olduğu iddiası çoğu zaman arzular tarafından bastırılır.

Arzular istencin dışsal etkilenimlerinin doğal sonucudur.

Her etkilenim bir arzu ortaya çıkarır.

Etkilenimler iradi değildir.

Her dışsal uyaran bir içsel devinim ortaya çıkarır.

Devinimler ortaya çıkmaları bakımından ne rasyonel ne de irrasyoneldir.

Etkilenim devinimin ortaya çıkardığı etkime gücüne bağlıdır.

Etkilenimlerin arzuya dönüşmesi kendiliğinden olur.

Kendiliğinden ortaya çıkan etkilenim aklın ya da zihnin kontrolünde değildir.

Kontrol edilemeyen şey irade dışıdır.

Akıl irade dışı etkimenin göz ardı edilmesinin aracıdır.

Göz ardı edilen şeyin kontrol altında olduğu söylenemez.

Kontrol altında olmayan şey aklın denetiminde olamaz.

Açlık aklı beden aracılığıyla kontrol edilemez kılar.

Akıl beden tarafından beslenmediğinde bir eksiklik olarak varolur.

Bir eksiklik olarak akıl arzunun istence dönüşmesinin önündeki engeldir.

Engeller iradenin iradi kullanımının dışındadır.

Açlık hisseden birinin ben aç değilim demesi rasyonel değildir.

Aklın irrasyonel kullanımı irade göstergesi değildir.

Aç değilim demek ne kadar rasyonelse acıkmayacağım demek de o kadar irrasyoneldir.

Açlık hissi acıkmayarak giderilemez.

Açlık süresini uzatmak aklın değil bedenin kontrolündedir.

Ne kadar süre aç kalındığı istence dönüşmüş arzunun iradi kullanımının ölçütü olamaz.

Açlık duygunun değil aklın konusudur.

Duyguya bağlanan istenç arzunun etki gücünden öteye geçemez.

Etkime ve etkilenme arasındaki fark istenç ve arzunun duygu durumuna indirgenmesinde ortaya çıkar.

Arzu ve istenci akıl dışına itmek hayvanla insan arasındaki farkı ortadan kaldırır.

Hiçbir hayvan isteyerek aç kalmaz; o açlığa bir “yok”luk olarak maruz kalır.

İsteyerek aç kalmak arzunun istemeyerek dışta bırakılması sonucunu doğurmaz.

Aç olmak, istemeyerek ona maruz kalmayı dışlar.

Açlığa bağlı irade kullanımı iradenin nedenselliğini aşamaz.

Açlık, iradeyi arzunun doyurulması yönünde harekete geçirir.

İrade, iradenin iradi olarak kullanımını ortaya çıkaran bir zamansallık içerir.

İradenin iradi kullanımı zaman tarafından belirlenir.

Zaman, iradenin iradi kullanımının nedenselliğidir.

İradenin iradi kullanımının nedenselliği açlığı giderecek eylemlerin ertelenmesiyle çelişir.

Harekete geçmeyi iradi olarak engellemek açlıktan ölmeyi iradi olarak kabul etmek demektir.

Açlık onu ortaya çıkaran koşulların iradi olarak bertaraf edilmesini zorunlu kılar.

Zaman bu süreci zorunlu olarak dayatır.

Bunun tersi iradeyi zamanın nedenselliğinin dışına itmek anlamına gelir.

Açlığın ertelenmesi olarak “sabır” açlığa bağlı olarak ölmenin öncelenmesi demektir.

Ölümün yaşama öncelenmesi iradeyi zaman dışı bir nedenselliğin boyunduruğuna sokmak demektir.

Bu ise insan olma deneyimini ikinci derece olumsuzlamaktan başka bir anlama gelmez.