Ah Metin... Ah!
Son bir aydır içimde yaşadığım fırtınalara senin acın da eklenince ve her şey bir kabusa döndü. Keşke bir rüya olsa da bir an önce uyansam. Ama rüya değil her şey gerçekmiş… Sanat dünyasında nadir bulunan, içi dışı bir, yüce gönüllülerin yaşadığıydı.
Gidişin, şimdilerde hiç iyi olmayan kalbe bir bıçak gibi saplandı; içimi dağladın, kor gibi yaktın. Neden hep en iyiler, neden en güzel kalpler bu kadar erken gider? O gülen yüzün, sevgi dolu yüreğin nasıl dayanamadı? Şimdi belki de başka bir alemde, o tuhaf gülüşünle şarkılarına devam ediyorsundur. Gittiğin yerde huzur bul, Metin'im... Çok sık görüşemesek de kalbimiz hep birdi..
"Sahnenin Işığı Söndü, Kalpler Karanlığa Gömüldü" O gece sahnede yine ışıklar altında, o büyülü sesin yankılanıyordu. Ancak bir anda fenalaştın. Sahneye çıktıktan sadece 20 dakika sonra, arka taraf çekilip gömleğini çıkarmışsın. “Kolum uyuşuyor” demişsin ama o güçlü ruhun pes etmemiş. “Verin gömleğimi, iyiyim ben!” diyerek yeniden sahne çıkmışsın. Ne büyük cesaret, ne büyük adanmışlık... Ama bu kez o sahnede arka tarafa gitmeden yere yığıldı Metin. Salonda bulunan hemşire hemen sana ilk müdahaleyi yapmış, duran kalbini tekrar çalıştırmak için çok uğraşmış. Hatta bir ara kalbin yine atmaya başlamış, ama ambulans yolunda, o soğukluk anında kalbin bir kez daha durdu. Ve bir daha geri gelmedi.
"Sahnenin Perdesi Kapandı: Metin Arolat Sonsuz Işıklar Altında"
Belki de sana en büyük teselli, en çok sevdiğin şeyi yaparken bu dünyadan ayrılmış olmak. Birçok sanatçının hayalidir sahnede son nefesini vermek. Sen bu hayali gerçekleştirdin. Seni sevenlere sabır diliyorum Metin. Her zamanki güleç yüzünle mutlu bir yere gittin, biliyorum. Şarkılarını orada da dinleyeceklerdir. Ama biz seni hep o gülen yüzünle hatırlayacağız. Şarkıların, sesin ve ışığın bizde kalacak. Senin varlığından, anılarımızda hep devam..
"Yürekleri Dağlayan Paylaşımı"
Metin, ailesine çok bağlı, sıcak bir insandı. Ama hayatta boyunca büyük kayıplar da yaşadı. Adeta ölüm hep yakınındaydı. Yıllar önce bir trafik kazasında abisini kaybetmiş, daha sonra çok sevdiği babası vefat etmişti.
Ve ardından ağır bir darbe daha geldi: Annesini kaybetti. Omuzlarındaki yük ağırlaştıkça ağırlaştı. Geçtiğimiz Kasım ayında, Metin bir gün ara ile iki amcasını kaybetmişti: Gazeteci Osman Saffet Arolat ve mimar Mehmet Neşet Arolat. Osman Saffet Arolat ile uzun yıllar aynı gazetelerde çalıştık, gazeteciliğine ve dürüstlüğüne hep hayran kaldım. İki ay önce sosyal medya hesabında yaptığı paylaşım, tüm sevenlerini derinden ağırladı.
Şu sözleri: “Bugün anneciğim, babamın ve abimin yanından göçeli tam dört yıl oldu. Şimdi üçü yan yana yatıyorlar. Oysa bu fotoğraf çekerken böyle bir şey gelirken ki aklımıza mı geldi? Benim için en mutlu günlerin fotoğrafıdır bu. Hepimiz bir aradayken, henüz hiç kimse ölmemişken, dinmeyen acıyı, bitmeyen özlemi, sonsuz ayrılığı, sonsuz yalnızlığını henüz öğrenmemişken. Hepimizin bütün kaybettiklerimize dualarımı yolluyorum.”
Bu sözlerinle hepimizin ailelerine ve sevdiklerinin kıymetini bir kez daha hatırlatmıştın Metin. Şimdi sen de o sevdiklerinle bir aradasın o eski mutlu günler ki gibi.
