Sultan Abdülhamid’i doğru anlamak, 15 Temmuz rezil darbe teşebbüsünü de doğru anlamaktır. Ama bu deha Sultan’ı tanımamak ve başına gelenleri doğru okumamak, bugünü de, yarını da eksik anlamaktır. Farklı düşüncede olmalarına rağmen Sultan Abdülhamid Han düşmanlığında buluşan isimler, enteresan bir ismi de yere göğe koyamıyorlardı. Düşmanlıkta buluşanlara bakalım önce. Milli şair, İslamcı şair diye bağrımıza bastığımız Mehmet Akif… Mehmet Akif’in Sultan Hamid’e hakaret ve küfürleri akıl alacak gibi değil: “Ah efendim o herif yok mu kızıl kâfirdi. Zira bir şey tanımaz, her ne desen münkirdi” “Herifin sofrada şampanyası hala ayran,

Bari yirminci asırdan utan hayvan!” “Ne edep der, ne fazilet der, ne vakar. Geğirir leş gibi mutadı değil istiğfar Aksırır sonra fütur etmeyerek burnumuza Yutarız çare ne mümkün mü ilişmek domuza” “Düşürdün milletin en kahraman evladını ye’se, Ne melunsun ki rahmetler okuttun ruh-u iblise…” Müslümanların halifesine kâfir, domuz, hayvan, melun diyen bir İslamcı şair. Sonra Türkçü Mehmet Emin Yurdakul… Abdülhamid Han düşmanı… Abdullah Cevdet… Hani Türk ırkını aşağı bulup yurtdışından damızlık erkek getirmeyi düşünen sapık. Başkaları da var…

Bu üçü bir araya gelmez adamın hayran oldukları isim ise Cemaleddin Efgani… Cemaleddin Efgani mason, dinde reformist, İngiliz ajanı bir din âlimi… Bir tarafta memleketi en zor şartlarda 33 yıl başarıyla yönetmiş bir Türk Sultanı… Öbür tarafta soyu sopu belirsiz, İngiliz kucağında iş çeviren şaibeli bir din adamı… Türk Sultanına herkes düşman… Sözde din adamına herkes dost… Sebep? Azıcık kafa çalıştırmak yetecek… Ama eğer Sultan Hamid’i harcamak pahasına Mehmet Akif’i savunmak refleksine sahipseniz, Recep Tayyip Erdoğan’a neden herkesin düşman olduğunu, diğer taraftan Ecevit’inden Demirel’ine Amerika’sından İsrail’ine neden herkesin Fethullah’a muhabbetli olduğunu çözemezsiniz. Darbecilerin tamamını da Fethullahçı zannedersiniz. Hâlbuki bu ülkenin Genç Osman’ı boğan yeniçeriden beri içeride ve dışarıda çok büyük düşmanları var. Bu öylesine bir düşmanlık ki, pilota kendi meclisine bomba attırıyor. Kendi milletine kurşun sıktırıyor.

“Vatan hainliğine” ses çıkarmayan, tepki vermeyen bu vatana dost olabilir mi? Manzarayı ön yargılarımızı bir kenara koyarak anlamaya çalışmazsak, meseleyi çözemeyiz… Gezi direnişinde “çağdaş”, “ilerici”, “aydın”, “sanatçı” pozlarıyla İstiklal’de yürüyen meşhurlarımız, bu rezil darbe ve vatan hainliği karşısında ne-re-de-ler? Maksadım Sultan Abdülhamid’i övmek, şiirlerinden hoşlanmıyorum diye Mehmet Akif’i yermek, Recep Tayyip Erdoğan’a şirinlik yapmak değil. Analitik düşünmeye çalışıyorum. Cumhuriyet’i kutsayanların, iş demokrasiye geldiğinde yan çizmelerini anlamaya çalışıyorum. Erol Olçak ve oğluna kurşun sıkmakla, gezide ortalığı velveleye verip bugün ortalarda görünmemek aynı şey çünkü… Halife-i Müslimin Sultan Abdülhamid’i es geçip, Akif’e tapınmak da…