Her gün acı haberlerle sarsılıyoruz... Her gün içimizdeki kin ve nefret daha da katlanarak artıyor teröre karşı; kimi zaman çaresiz kimi zaman da bezgin bir ruh hâliyle...

Her gün acı haberlerle sarsılıyoruz... Her gün içimizdeki kin ve nefret daha da katlanarak artıyor teröre karşı; kimi zaman çaresiz kimi zaman da bezgin bir ruh hâliyle... Bir evlat sahibi olarak o mis kokulu küçücük çocukların can vermesi ve daha da kötüsü o mis kokulu küçücük çocukların alçak terör saldırılarına âlet edilmesi beni derinden yaralıyor. Sağ olsun reyting uğruna gazete, tv vb. kuruluşların bu acıları allayıp pullayıp servis etmesi acıları daha da katlanılmaz hâle getiriyor...

Ne yapalım peki?

Kafamızı kuma gömüp vermeyelim mi hiçbir terör haberini? Evet, bence vermeyelim! Düşünelim! Bu haberler en çok kimin işine yarıyor? Şüphesiz bu soruya vereceğimiz cevap bizi o eli kanlı terör örgütlerine götürecektir... Peki, o hâlde biz neden bileisteye bu terör örgütlerine hizmet edelim ve onların propagandasını yapalım? Eminim yapılan her haberi terör örgütü mensupları izlediğinde keyiften dört köşe oluyordur. Niye bu keyfi onlara yaşatalım!

Peki, sizce bu haberlerin toplum nezdinde yankısı nasıl oluyor? Mesela, evladını kaybeden bir anaya bu haberi izlettirdiğinizde sizce ne düşünür? Yine anasını, babasını, karısını, kocasını, akrabalarını kaybeden bir insan ne düşünür sizce? Peki, tamamen terörden uzak bir yerde -ki öyle bir yok- bulunan bir insan bu tarz haberleri izleyip paranoyak olmaz mı sizce?

Sonuç vahim değil mi?

Peki, böyle bir ruh hâlini topluma yaşatmaya medyanın ne hakkı var? Bence sorumlu ve etik davranmak zorunda olan medya artık bu haberlere bir dur demeli! Hele de içinden geçtiğimiz bu olağanüstü hâl ortamında... İlla RTÜK’ÜN yayın yasağını beklememeli... Devlet ve hükümet yetkilileri görevlerini yapmalılar... ki yapıyorlar da... Herkes gibi medya da her şeyi devletten beklemeden kendi inisiyatifiyle çözüme katkı sunmalı... Varsın haber atlayalım ama insanların acı çekmelerini atlamayalım. En azından yastığa başımızı koyup iç muhasebemizi yaptığımızda vicdanımız güzel bir şey yapmanın gururuyla buruk da olsa bir tebessüm etsin...