BU OTOYOL EZİYETİNİ HAK ETMİYORUZ!
Kocaeli Üniversitesi İletişim Fakültesinde öğretim görevlisi olmam nedeniyle zaman zaman haftada bir gün salı sabahları arabamla Kocaeli’ye gidiyor, perşembe akşam saatlerinde ise İstanbul’a geri dönüyorum.
Giderken her zaman olduğu gibi paralı otoyolu kullanıyorum. E-5 trafiği, özellikle kamyonlarla omuz omuza yol almaktan gına geldiği için otoyola verdiğim para gözüme hiç gelmiyor. O nedenledir ki yıllardan beri Kocaeli/İzmit’e giderken otoyolu kullanıyorum.
Bakırköy’de oturuyorum ve salı sabahları saat 06.45 de mutlaka evden çıkıyorum. Beş dakika daha geç kalmak oldukça pahalıya patlıyor.. O gecikilen beş dakikada eski Boğaziçi, şimdiki adıyla 15 Temmuz Şehitleri Köprüsü’ndeki trafik insanı canından bezdirecek şekilde yoğunlaşıyor.
Köprüden geçip Kocaeli TEM Otoyolu gişelerine varmak için Bakırköy Gişeler arasındaki süre en az bir saat. Eziyet bununla bitmiyor tabii ki. Gişelerden çıktıktan sonra asıl sorun başlıyor. Yol tamiratları ve Sabiha Gökçen Havaalanı yol ayırımına kadar bazan hiç yürümeyen yoğun trafik engeliyle boğuşmaya başlıyorsunuz.
Eskiden bu otoyolda trafik konusunda bu kadar sorun yoktu ama son zamanlarda bu tam bir darboğaza dönüştü.
İstanbul, İzmit arasındaki bu yolda ne zaman gitsem mutlaka yol tamiratları vardır. Avrupa’da yol tamiratlarını bilgilendiren yönlendirici tabelalar çok daha özenle yerleştirilir. Biz de ise, yol tamirat tabelaları üç şerit giden yolda, çok kısa mesafede tek şerite girecek şekilde yerleştirilir. Ortada trafiğin bu denli tıkanmasına gerektirecek bir durum yokken trafik kilitlenir ve yolda yürümek tam bir eziyet olur.
Yıllardır bu yolda hiç eksilmeyen ve yolu düzensiz engelleyen tamiratlardan gına geldi. İnanılmaz bir şey. Bir otoyolda yaz kış tamirat hiç bitmez mi?
Tabiri caizse, rahat yolculuk yapayım derken otoyolda tamir nedeniyle yerleştirilen bariyerler arasında bir o tarafa bir bu tarafa adeta slalom yaparak yolculuk ediyoruz.
Bir başka deyimle, yoğun trafik keşmekeşinden kaçmak için E-5’ten uzaklaşıp daha rahat olan paralı otoyolu kullanalım derken, bırakın rahat etmeyi, üstüne para ödeyerek dayanılmaz eziyet çekiyoruz.
Nedendir bilinmez ama bu yol tamiratları konusunda teknolojik işaretlemeleri kullanıyoruz ama, planlama konusunda el yordamı yöntemleri uyguluyoruz.. Oradaki yol tamiri yapan bir çalışan, hiç bir plan yapmadan yolu bariyerlerle ve seyyar yönlendiricilerle kısa mesafede daraltabiliyor. Otoyoldaki üç şerit, çok kısa mesafede, zikzaklı tek şeride düşebiliyor. Bazen kilometrelerce yığılma olduğuna da rastlayabiliyoruz.
Yıllardır o yoldan giderim, İstanbul, İzmit arasındaki tamiratlar hiç bitmez. Özellikle İzmit çıkışındaki belli bir bölümde tamirat olmadığı zamana hiç rastlamadım desem yeridir. Gece, gündüz, o yolda her zaman tamirat vardır ve bazen gece dönüşlerinde İzmit’i geçmek tam anlamıyla eziyete dönüşür.
Paralı yolun anlamı, adı üstünde sunulan iyi hizmete karşılık ödenen, ücretli, bir anlamda lüks seyahat için para ödeyerek kullanılan yoldur. Bu hiç bitmeyen tamiratlar ve bizlere reva görülen bu eziyete; “parayla rezil olmak” denir.
İstanbul-İzmit arasındaki bu otoyolu sık sık tamir etmek yerine, yeniden yapmak belki de çok daha iyi olacaktır. Asfaltının her yerinde yama olan bir yolu kullanmak da sorun yaratabiliyor.
Anlayamadığım, bu yoldaki tamiratlar neden böylesine çözümsüzlüğe mahkumdur ve bu yoldaki tamiratlar neden hiç bitmez.
Adına otoyol denen, rahat gidebilmek için tercih ettiğimiz bu paralı yolda para vererek rezil olan bizler olduğumuza göre kime ne ki!...
Bu otoyolda, bitmeyen tamiratları anlatacak, bilen biri varsa anlatsın lütfen.
