BİZİ BİRLEŞTİREN RAYLAR
Trenler bizi bize götürür. Hızlı trenler filan vardır ama eskisi kara trendir. Tren gelen yere bir anlamda güvenlik de gelirdi, vuslat gelirdi, umut gelirdi. Bu nedenle trenin yolu gözlenirmiş eski zamanlarda. Kara tren gecikir belki hiç gelmez diye sitem de edilir trene. Uzun hatta sahip trenlerin Türkiye’nin tarihinde özel bir yeri vardır. Gece gündüz gidilen trenler adeta Türkiye’nin panoramik fotoğrafını çekerdi. Bunun yerini mesafeleri kısaltan otobüsler aldı önce. Daha kısa sürede tamamlanan yolculuklar başladı. Otoyollar çoğaldıkça tren yolları, demiryolları eski cazibesini kaybetti. Sonra uçaklarla yolculuk yapmaya başladık. Mesafeler kısaldıkça Türkiye’nin içinde günübirlik yaşamaya başladık. Ara istasyonlarda inip binenlerin hikayeleri de birer ikişer kaybolmaya başladı.
Uzun tren hatlarından biri Van Gölü Ekspresi diğeri ise Doğu Ekspresi’ydi. İkisiyle de yolculuk yapmış birisi olarak Ankara’nın doğusuna geçildikçe farklılaşan coğrafyayı ve insan manzaralarını ilgiyle takip etmişimdir. Elazığ benim için güzel bir istasyondu, Van’dan dönerken bir trenin penceresinden gördüğüm bir hayal memleketti. Terör Van’ı vurdu, sonra Elazığ’ı... Daha birçok yeri vurduğu gibi... İstasyonlarımızı birer ikişer tahrip ediyorlar. Onlar bize bizi anlatan menzillerdir. Trenin yolu ülkeyi birbirine bağlar. Elazığ bir istasyondur, başlangıcı İstanbul olan bir istasyon.
Medine, ilk istasyonu İstanbul olan bir istasyondur. İstanbul, ilk istasyonu Medine olan bir istasyondur bu arada. Bağdat dediğimizde, İstanbul’dan çıkan ama Bağdat’a ulaşması engellenen bir tren yolculuğu aklımıza gelir. Elazığ’daki terörün Hicaz Demiryolu’nu yok eden düşünceden pek de farkı yoktur. İstanbul’u Elazığ’a bağlamak mühimdir, çünkü oradan başka yerlere gider o tren. Gönüllerde raylar döşenir. FETÖ’nün ihaneti istasyonlarımızı yok etmeyi amaçlayan bir girişimdir. İstanbul’u Üsküp’e, Ankara’yı Diyarbakır’a bağlayan hatların raylarını sökme girişimidir.
Trenler bize bizi anlatır.
İstasyonlarımıza sahip çıkmamız gerekiyor. Kardeşlik istasyonumuza, birlik istasyonumuza, vatan istasyonumuza sahip çıkmamız gerekiyor. Doğu Ekspresi’ne ihtiyacımız var dostlar. Van Gölü Ekspresi’ne ihtiyacımız var. Aynı trende yolculuk yaptığımızı hissetmeye ihtiyacımız var. FETÖ’ye karşı birlikte durduğumuz gibi trenimizi yok etmek isteyenlerin aparatı olan PKK’ya da birlikte karşı durmaya ihtiyacımız var. Yapabiliriz. 15 Temmuz’da yapabileceğimizi gösterdik. Daha şerli bir düşmana karşı yumruğumuzu gösterdik. Şimdi bir defa daha trenimizi koruyabiliriz. Van istasyonunu korursak, Van Gölü Ekspresi’ni korumuş olduğumuz gibi Haydarpaşa’yı da korumuş oluruz.
Uçaklar mesafeleri kısaltırken, trenler mesafelerimizi yok eder. Aynı rayın üzerinde istasyonlar benzeşir. Yollar farklı olsa da hep benzer katarların içinde var olduğumuzu biliriz. Türkiye ismindeki trene ve onun her bir istasyonuna ihtiyacımız olduğunu. Eksilen, yok edilen her istasyonunun bizi yok ettiğini iyi bilmemiz gerekiyor. Kara tren gecikmesin hep gelsin. Bize birbirimiz gerekiyor ve bizi bize getirecek her aracı gözümüz gibi korumamız gerekiyor. Türkiye’nin her istasyonu nöbet yeridir. Geçmiş olsun Türkiye...
