RÜTBESİZLER
Rütbe askerlere verilir genelde. Polisin de rütbesi vardır, itfaiyecilerin de… Rütbe verilmesinin temel nedeni hiyerarşi oluşturmak, hiyerarşi oluşturmanın temel nedeni ise işleri daha kolay gerçekleştirmektir. Dolayısı ile rütbe bir emanettir. Rütbe verilen kişi bir emaneti üstlenmiş demektir. Rütbece kendinden üstün olan kişiden emir alır, kendi altındaki kişiye de emir verir. İşler yürüsün diye. Biraz da etimolojiye bulaşalım. Rütbe kelimesi Arapça rtb kökünden geliyor ve hem tertip hem de mertebe kelimeleriyle akrabalığı var. Yani tertip düzenleyenler de mertebesine kavuşanlar da birbirleriyle aynı kökten filizleniyor. Bunu unutmayalım.
İnsanlardan oluşan bir dünyadayız ve rütbeler insanlara sanal bir gerçeklik yaşatabiliyor. Örnek olarak askeri rütbeleri artan birisi kendini en iyi düşünen, en iyi kararları veren bir kişi olarak görebiliyor. Görünürdeki rütbelere önem vermemek de bir tercihtir. Ama o zaman emir komuta sisteminin dışına çıkmak, üniformayı terk etmek en hayırlısı. Diğer türlü nasıl desem, paralel bir yapılanma mukadder. Son darbe girişiminde Türk Ordusu’nun en fazla ürkmesi gereken konu astsubayların emri altındaki generallerdi. Ordu hiyerarşisi içinde sakat bir görüntüyü ortaya koyan bu bulgular rütbeler üzerine fazlaca düşünmemizi mecbur kılıyor.
Gözaltına alınan darbecilerin rütbelerinin sökülmesi içimizi biraz olsun ferahlatıyor ve rütbenin görevle yakından ilgili olduğuna dair inancımızı korumamızı sağlıyor. Rütbesizliğin bir tarafı işte böyle görünüyor. Şimdi gelelim diğer rütbesizlere… Bu rütbesizler, rütbesi sökülenler değil. Takılacak rütbe bulunamayanlar. Tankın önünde kendini siper eden kişiye hangi rütbeyi takabilirsiniz. Darbeci generali yanındaki teröristleri alnının ortasından vuran astsubaya hangi rütbeyi takabilirsiniz? Hangi rütbe yeterli gelir?
Öleceğini, şehit düşeceğini bile bile kendini kurşunların önüne atanlar hangi rütbe, hangi madalya ile taltif edilebilirler ki? Vatan nöbetine koşan hainlerin kurşunlarına, tanklarına karşı duranlar hangi rütbe için bunları yapmışlardı. Kabul edelim veya etmeyelim, biz Türkiye olarak kocaman bir orduyuz. Vatan denince yüreği yerinde durmayan kim varsa bu ordunun içindedir. Bu ordunun silaha da rütbeye de ihtiyacı yok. Talip olunan madalyalar ise şehitlik veya gazilik.
15 Temmuz terörist girişimi bize rütbelerin nerede olduğunu, olması gerektiğini gösteriyor. Rütbeleri sökülenler bir tarafta, rütbeye ihtiyaç duymadan vatan için koşanlar diğer tarafta. Bize verilmiş bir ömür var ve biz onu mahcup düşmeden bitirmenin gayretindeyiz. Rütbe illüzyonuna takılmayan, gönlünü menfaatleriyle perdelemeyenler en büyük rütbeleri hak ediyor. Sadece insanlar değil, şehirler, mahalleler, köprüler, binalar da rütbelerini kuşanıyorlar. Semtler gazi oluyor, köprüler gazi oluyor. Hepsi gerçek rütbelerine kavuşuyorlar. Vatanını seven herkesin omzuna birer madalya takılıyor.
Rütbesizler, yüreğin tank paletine galip geleceğini gösterirken, rütbesi sökülenler milletsiz bir ordunun terörizm nasıl hemhal olabileceğini gösteriyor. Yaşadığımız günlerde en aşağı rütbe, rütbesi sökülenler, en üst rütbe ise rütbeye ihtiyaç duymayan kahramanlar. Ne diyelim, Allah rütbenizi yüksek eylesin.
