Cumhurbaşkanımıza katılıyorum, bence de en az 5 çocuk!

Eğer gücünüz yetiyorsa, eğer sahip çıkabileceğinize inanıyor, eğer kendinize güveniyorsanız bugünler ve yarınlar için en az 5 çocuğu kendiniz gibi yetiştirin. İlla ki doğurmak, illa ki sizin kanınızdan, sizin canınızdan olması gerekmiyor. SEVMEK İÇİN KAN BAĞI DEĞİL CAN BAĞI YETERLİ!

Deniz yıldızlarını kurtarma hikayesini bilir misiniz?

Adamın biri sabaha karşı okyanus sahilinde, güneşin doğuşunun keyfini çıkarmak için sahile inmiş. Uzakta sahilde birini görür. Biraz yaklaştığında sahile vuran deniz yıldızlarını okyanusa atan bir çocuk olduğunu fark eder. Çocuğa yaklaşarak sorar:

-Deniz yıldızlarını neden okyanusa atıyorsun?

Çocuk der ki:

– Güneş yükseldi mi, sular çekiliyor. Onları suya atmazsam susuzluktan ölecekler.

Adam devam eder:

– Sahil kilometrelerce uzanıyor ve binlerce deniz yıldızı var, hangi birini atacaksın. Ne fark edecek ki?

Çocuk, adamı dinledikten sonra bir deniz yıldızını daha okyanusa atar ve cevap verir:

– Bu deniz yıldızı için fark etti.

Adam, çocuğun yalnızca okyanus manzarasının keyfini çıkarmaya gelmeyip bir fark yaratmak istediğini anlar ve ona katılarak bütün sabahı okyanusa deniz yıldızı atarak geçirir.

İnsan olmanın bir erdem olduğu günümüzde hiç düşündünüz mü, hayat akıp giderken başkalarının hayatında bir fark yaratmak için ne yaptınız veya ne yapabilirsiniz? Mesela bir çocuğun?

Bir çocuğun hayatına dokunmak, ona umut olmak, karşılıksız sevmek… Henüz tanışmadığınız küçük bir insanın size ihtiyacı olduğunu düşünün. Yaşından büyük yaşam koşullarının ağırlığı altında ezilen, temel hakkı olan yemek, eğitim, barınma gibi ihtiyaçlardan mahrum bırakılan bir çocuk… Oysa ki bir çocuğun en temel ihtiyaçları öncelikle sağlık, beslenme, eğitim, kıyafet ve bütün bunları da içine alan SEVGİ… Ne yazık ki ülkemizde bütün bunlardan mahrum kalan çocuklar var. Bir çocuğu aile ortamında, sevgi ve şefkatle büyüterek topluma kazandırmanın mutluluğunu yaşamak kadar güzel bir duygu tanımam ben. Sağlıklı bir toplum ve mutlu yarınlar için sahip olduğumuz en değerli varlıklarımız çocuklar…

Betül Mardin ne güzel söylemiş: “Çocuk yapabiliyorsan yap. Birini bu kadar çok sevmek, onun sorumluluğunu taşımak sadece onu değil, seni de mutlu eder. Doğurmayacaksan, evlat edin. O zaman da senin çocuğun değişen bir şey yok. Evlat edinmeyeceksen de, manevi çocuğun olsun, birini okut, geleceğini şekillendirmesine yardımcı ol.”

İşte tam bu noktada koruyucu aile devreye giriyor. Biyolojik ailesinden görmediği şefkati koruyucu ailesinde görmeyi bekleyen belki yüzlerce belki binlerce çocuk var. Yapmış olduğum araştırmaya göre bugün yurtlarda aile bekleyen 12 binden fazla çocuk var. Onları sadece bayramlarda hatırlamak, tatillerde onları ziyarete gitmek yeterli bir tutum değil. Bu nedenle ben insanların evlerini, kalplerini çocuklara açmalarını istiyorum Bence bütün çocuklar bu şansı ve sevgiyi hak ediyorlar.

Ülkemizdeki ilk koruyucu aile uygulamasının tarihçesine bakacak olursak ilk defa 1949 yılında adım atılmış. Hizmetin tam olarak uygulanmasına ise 1952 yılında başlanılmış. O günden bugüne sadece 5 bin koruyucu aile var! Hiç düşündünüz mü neden bu kadar az?

“Neden koruyucu aile olayım ki?” diyorsanız eğer bu yazıyı şimdi çok ama çok dikkatli okuyun! Çocuklar yurtlarda, yuvalarda bakıma alınıyor ama sadece bu bakım yerleri onlara ‘bakmaktan’ öteye gitmiyor. Bu çocukların kayıp, eksik, dışlanmış birey olarak yetişmemeleri, yaşadıkları her günün anlamlanması için koruyucu aile olabilirsiniz. Koruyucu aile olmak için evli olmak şart değil. Bu, evlatlık edinemeyenlerin önünü açan en önemli madde. Kadın-erkek ayrımı yok, çocuklu-çocuksuz, 25-65 yaş arasındaki herkes koruyucu aile olabilir. T.C. vatandaşı olmak, sürekli Türkiye’de ikâmet etmek, düzenli gelir ve en az ilkokul mezunu olmak gerekli.

Kriterleri karşılıyorsanız hemen başvurun. Koruyucu ailelik hakkında yeterli bilgilendirme olmadığı ve detaylar bilinmediği için çoğu zaman evlat edinmeyle karıştırılır. Oysa ikisi birbirinden apayrı durum.

Herkes bir çocuğun elinden tutarsa deniz yıldızları çoğalır.