Biliyorsunuz kendi ayağına sıkarak giden Dursun Özbek ve yönetimi sonrası göreve Mustafa Cengiz’in başkanlığında yeni bir yönetim geldi.

O yönetim bu günlerde Özbek döneminin ağır ekonomik faturasını ayan ederken bir kez daha gördük ki; Galatasaray gerçekten dibe vurmak üzere.

4 ay geriden gelen mali idare bir yana, Galatasaray’da o kadar çok sıkıntı var ki insanın aklı almıyor ve ‘Nasıl olur da bir kulüp bu hale getirilir?’ diye sormadan edemiyor.

Osmanlıspor maçı öncesi  yaşanan Badou Ndiaye krizine ne demeli peki?

‘Kafamda transfer var. Takımdan ayrılmak istiyorum’ diyen kadronun en önemli futbolcusunun bu ayrılma isteğini sadece bireysel bir tasarruf olarak değerlendirmek mümkün mü sizce?

Bence bu bir kaçış ve o kaçışın arkasında Galatasaray’da ki büyük huzursuzluk var.

Yoksa forması garanti ve henüz daha sezon başında gelmiş bir oyuncu her şeyin yolunda gittiği bir kulüpten neden kaçarcasına gitmek istesinki?

Tuhaf değil mi bu sizce?

Maça gelirsek…

Terim, geçen hafta Gomis’in yokluğunda şans verdiği ve karşılığını aldığı Eren Derdiyok ile başladı yine.

O Eren, 82 dakika kaldığı oyunda bu kez sessiz kalırken; yerine giren Gomis önce önemli iki fırsattan yararlanamadı ancak 88’de klasını gösterdi ve o dakikalarda zora giren maçı çevirmeyi bildi.

Galatasaray’ın dün kolay kazandığını söylemek doğru olmaz.

Uzun süre sonuca gitmekte zorlandılar.

Özellikle Sofiane Feghouli’nin golü sonrası fark bekleyenler dirençli Osmanlıspor karşısında kilidi açmakta zorlanan bir takım izlediler.

Buna rağmen kazanarak önünü iyice açtı sarı-kırmızılılar.

Haftaya Sivas deplasmanı onlar için zor geçmeye aday maçlardan biri olacak.

Sonrasında içeride oynayacakları Antalyaspor ve Kasımpaşa maçlarında alacakları sonuçları görünce Galatasaray’ın şampiyonluk yarışı için daha net ifadeler kullanabiliriz diye düşünüyorum.