Neden böyle sert bir giriş yaptım. Çünkü ülkede her kıyamet koptuğunda ters giden bir şeyler olduğunda biri vefat ettiğinde, hastalık olduğunda. Hop ilk kapatılan şey müzik ve akabinde de sahne.
Neden?
Bir algı var oturmuş “müzik safi eğlencedir” öyle mi peki hadi o zaman.
Diziler yayımlanmasın,
filmlere yayımlanmasın,
lunaparklar kapatılsın,
çocuk parkları kapatılsın,
AVM’leri de kapatın,
Hiçbir mağazada müzik olmasın.
Velhasıl insana haz ve keyif veren her şeyi bırakalım.
Ne oldu? Olmadı mı cicim.
Olmaz tabi. Seninki iş, bizimki müzik gıy gıy.
Müzik sadece eğlence değildir. Şarkılar, türküler ve ezgiler belgedir. Dönemleri yazarlar, tarih yazarlar, hüznü yazarlar, sevinci yazarlar, acıyı yazarlar. Müzik hop bidi hop bidi oynamak değildir.
İşte burası önemli….
Müzisyen kardeşlerimize sesleniyorum.
Arka arkaya, atlı kovalar gibi sahnede hareketli şarkı çalıp, bunu sahne iyi performansı zanneden kardeşlere sesleniyorum. Gidin bir Volkan Konak sahnesi görün mesela.
Şarkı aralarında bir durun, hikayesini anlatın, insanlarla diyalog kurun, Aşık Veysel’in kara toprağını, Melih Kibar’ı fırtınasını, Onno Tunç’u Ünzile’sini anlatın. Bırakın enstrümanlar solo atsın, taksim geçsin. Dinleyici sizinle yolculuk yapsın. Çanakkale türküsünü anlatın. O askerlerin kumanyalarını anlatın. Hey onbeşlinin türküsünün aslında askere giden liseli çocuklar olduğunu, Yedi Kocalı Hürmüzün cilvesini anlatın. Elfida şarkısının hikayesini anlatın.
Bilmiyorsanız açıp okuyun.
Kendi aranızda millet müzikten anlamıyor diye vıdı vıdı yapmayın. Sebep sizsiniz.
Sazınızla, sözünüzle, dilinizle sahne yapın. Yoksa müzik sadece eğlenceden ibaret zannedilecek.
Oysaki müzik; hoş vakit geçirmek, meşk etmektir.
Bir müzisyenin bir ofis çalışanından mesleki olarak hiçbir fark yoktur. Müzisyenlik bir meslektir, hobi değil. Sahne olmazsa müzisyenler ve aileleri aç kalır hem de haftanın iki günü odaklı bir sektörde yani şöyle diyorum sahnedeki kardeşim.
Tabiata Veysel Aşık
Topraktan olduk, kardaşık
Aynı yolcuyuz, yoldaşık
Sen yolcusun, ben bac mıyım?