Hepinizden çok özür dileyerek ben bu hafta köşemde çok fazla renkli, tavsiyeli cümleler yazamayacağım.
Yazıyorum siliyorum, yazıyorum siliyorum, odaklanamıyorum, düşünemiyorum, iki gecedir uyuyamıyorum. İnsanların nasıl bu denli cani olabileceklerine anlam veremiyorum. Daha kaç tane Münevver Karabulut, Özgecan Aslan, Şule Çet, Emine Bulut gibi masum kadının katledilme haberini alacağız? Yeryüzünün en değerli, en saygı duyulması gereken canlısı kadına Türkiye’de ne zaman hak ettiği değer verilecek?
Kadının;
Hayallerinin, umutlarının, bir başkası tarafından elinden alınmadığı, özgür, mutlu ve sevgi dolu yaşadığı bir Türkiye istiyorum.
Kadın cinayetlerinin, tecavüzlerinin, şiddetin bittiği bir Türkiye istiyorum. Bu ülkede yaşayan bir kadın olarak korktuğum değil umut dolu yarınlara uyanmak istiyorum. Ve bunun için artık elimden ne geliyorsa ben de yapacağım. Hissettiğim acı daha fazla cümle kurmama izin vermiyor, özrümü kabul etmeniz dileği ile...
Sevgiler
