Küratörlüğünü Eda Berkmen’in üstlendiği “Boş Ev”, ressam Can Aytekin’in aynı isimli yeni serisinin yanı sıra sanatçının tuval, desen ve üç boyutlu çalışmalarından bir seçkiyi de içeriyor. Arter’in ikinci katında yer alan Başak Doğa Temür küratörlüğündeki “Ada” sergisinde ise, deneysel video çalışmalarıyla tanınan Ali Mahmut Demirel’in “Post-Apokaliptik Ütopyalar” başlıklı yeni video serisi ve ilk deneysel video çalışmalarından biri olan “Hortum” (2000) birarada gösteriliyor.
Can Aytekin: Boş Ev
Sergide sanatçının ilk kez gösterilecek ve sergiye ismini veren yeni serisi "Boş Ev"in yanı sıra "Tapınak Resimleri", "Kaya Resimleri", "Bahçe Resimleri", "Her Şey Yerli Yerinde" ve "Ters Yüz" serilerinden bir seçki de yer alıyor. Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Resim Bölümü Gravür Atölyesi'nde öğretim üyesi olan Can Aytekin, sanat tarihinde dönüşen formlardan ve motiflerden olduğu kadar yazı, resim ve mimari arasındaki ilişkilerden de besleniyor. Nesne ve yapıların formlarını soyutlayarak belleğindeki imgelerle buluşturan Aytekin'in çalışmaları çizgi, renk, yüzey, uzam ve görme edimi üzerine araştırmalarını ortaya koyuyor. Tuval resmi ve desenleriyle beraber sanatçının gravürleri ve üç boyutlu bazı yapıtları da sergilenecek.
Ali Mahmut Demirel: Ada
Çalışmalarını Berlin'de sürdüren Demirel, tek bir insanın dahi hayatta kalmadığı kıyamet sonrası bir geleceği tahayyül edebilmek için, 2015'ten bugüne dünyanın çeşitli yerlerindeki terkedilmiş mimari yapıları gözleyen bir dizi video üzerinde çalışıyor. Arter'deki sergide bu seriyi oluşturan üç iş gösterilecek: "İskele" (2015), "Kuyu" (2017) ve "Fabrika" (2018). Sanatçı farklı yüzyıllarda farklı işlevler için inşa edilmiş bu yapıların her birine, "Yapılar hizmet etmek üzere tasarlandıkları insanların yokluğunda nasıl bir yaşam sürdürürler?" sorusunu zihninde tutarak bakıyor.
1972'de Türkiye'de doğan Ali Mahmut Demirel, nükleer enerji mühendisliği ve mimarlık okudu. Demirel'in üretimi müzik videoları, sahne tasarımı, canlı performanslar ve deneysel videolardan oluşuyor. Sanatçının yalın bir dille 1993'den beri sürdürdüğü deneysel video pratiği çoğunlukla bilimsel ve mimari kavramlardan yola çıkan yapısal kompozisyonlara dayanıyor.
