Batı’da estirilen bir hava var: Türkiye ülkesindeki Kürtler dâhil bölgede Kürt varlığını tanımıyor ve buna göre davranıyor. Bu doğru değil. Türkiye ülkemizdeki Kürt kökenli insanlarımızı ülkenin ayrılmaz bir parçası ve birinci sınıf vatandaşları olarak görüyor ve hatta bazı Türk kökenli vatandaşlara göre bunu abartılı bir şekilde gösteriyor… Diğer ülkelerin Kürtlerine gelince, Türkiye bu insanları bizim Kürtlerimizin akrabaları olarak görüyor ve böylelikle bunları da bizim akrabalarımız olarak telakki ediyor.

Yani neticede, Türkiye’nin Suriye Kürtleri ile bir alıp veremediği yok. Tam aksine onları da akrabalarımız olarak görüyoruz ve onların da esenliği bizim için önemli…

Hafız Esad ve oğlu Beşir Esad yönetiminde Suriye Kürtleri ülkenin vatandaşı olarak bile kabul edilmediler, nüfus kâğıtları bile yoktu… Yani yok sayılıyorlardı. Esad yönetimleri bunlara zulüm ediyordu. Suriyeli Kürt muhalifler seslerini çıkarmaya çalışınca da yok ediliyorlardı.

Arap baharından sonra Suriye iç savaşa sürüklenince PKK bu durumdan faydalanıp Kürt kökenli militanlarını Kandil’den Suriye’nin kuzeyindeki Kürt bölgelerine kaydırıp orada çöreklenmeye başladı. Kürt muhalifleri yok edip bölgenin siyasetinde söz sahibi oldu ve PYD ortaya çıktı. PYD’de YPG silahlı gücü ile bölgede terör estirdi… Kürt muhalifleri, Arapları, Türkmenleri Fırat’ın doğusundaki bölgelerden sürdüler… Kendi baskıcı Marksist düzenleri ile bölge Kürtlerini sindiriyorlar… Bir de ABD’yi kandırıp DEAŞ ile savaşacak tek güç olarak kendilerini iyi pazarladılar…

Daha sonrada “DEAŞ’la savaşıyoruz” bahanesiyle yayılmaya başladılar. Fırat’ın batısına taşıp Arap kenti Mümbiç’i ele geçirdiler ve Arapları buralardan sürdüler… Cerablus’u da ele geçireceklerdi ama 7 ay önce Türkiye Fırat Kalkanı Operasyonu’nu başlattı ve bölgeye girerek hem Türkmenleri, hem Arapları hem de özgür Kürtleri kurtardı… Mehmetçik ve Özgür Suriye Ordusu unsurları bölgede temizlik harekatı yapıp El Bab’a kadar dayandılar. PYD ve PKK’nın oyunu bozuldu.

Bu yazar geçen hafta New York Times gazetesine konuştu ve gazete hafta sonu çıkan ve şu anda gazetenin web sitesinde bulunan bir haber yayınladı ve bu yazarın sözlerine de yer verdi. Gazete bu yazarın ağzından “Türkiye’nin Suriye’nin kuzeydoğusunda bir Kürt yapısını tolere edebilir” dedi. Bu yazar gazeteye aynı zamanda “Ankara, Fırat’ın doğusunda PYD varlığını PKK ile ilişkilerini kestiği takdirde kabul edebilir” diyor.

New York Times önce haberi “Çevik Türkiye’nin Suriye’nin kuzeydoğusunda bir Kürt kantonlarını tolere edebilir” diye yazdı ama sonra bu yazarın itirazı üzerine “evet siz kanton dememişsiniz biz yanlış yazmışız” deyip yazısı web sitesinde düzeltti… Yani düzgün gazetecilik örneği gösterdi.

Bu yazar esas New York Times’a “PYD de bir Barzani olamaz mı? Barzani’nin Türkiye ile ilişkileri muhteşem” dedi. Yani bu yazar nasıl Irak Kürdistan Yönetimi (KBY) Başkanı Mesut Barzani, PKK ile arasına mesafe koyduysa... Suriyeli Kürtlerin de PKK’dan uzaklaşmalarını öneriyor.

PYD aklını başına alırda PKK’ya arkasını dönebilirse ne ala… Ama PKK’nın 

ta kendisine dönüşmüş PYD bunu yapabilir mi bu çoook şüpheli….