Şimdilerde düşünmeyen bir düşünür gökyüzünü daha fazla görmemiz gerektiğini söylemişti. Ben de sabah soğuğuna rağmen inat ettim, balkonda oturuyorum. Ayşe Serap Şahiner’in yeni çıkan ‘Yolunu Bulan Kalpler’ kitabında Doğu Makedonya – Radoviş’e, Bosna’ya dair hikâyeleri okuyorum. Kitapta gönül coğrafyamıza, kırık minarenin küçük bir bütçeyle tamirine, insanların kalplerine küçük dokunuşlara dair anlatılanlar önemli.

Kitap gerçek mutluluğun, başkalarının hayatlarına güzellik katmaktan geçtiğini vurguluyor. Her zaman sonuç elde etmek için büyük çabalar göstermek de gerekmiyor. Çoğu şey birbirimizle doğru iletişim kurmamıza bağlı. Minimalist yaklaşımlara da ihtiyacımız var.

Mutfaktan bir gürültü geldi. ABD’nin Yumuşak Güç Endeksi (Soft Power Index) sıralamasındaki yeri yine düşmüş. Raporda kültür, dijital ve eğitim alt-endekslerdeki dominantlığına rağmen ABD dış politikasına dair olumsuz etkilerden ve menfi bir küresel algıdan bahsediliyor.

Raporda Harvard Üniversitesi’nden Joseph S. Nye, Jr. ABD’nin politikalarının ikiyüzlü, kibirli ve sığ bir anlayışa dayanmasından bahsetmiş. Halbuki böyle olmaması gerekiyordu.

Radyodan Český rozhlas plus dinliyorum. Çekya radyosu İstanbul'daki sokak kedilerinden ve Ebu Hureyre'den, İslam'da hayvanlara verilen değerden bahsediyor. İlginç… Ecnebiler bizi bizden iyi tanıyorlar azizim. Dolabı açıp yeni çay paketini çıkarıyorum. Dünyada sadece Denizli'de bulunan bir bitki türü keşfedildiğine dair şu haberi anımsadım. Acaba çayı yapılabilen bir bitki mi?

İnternete baktım. Çameli ilçesinde 2200 metre rakımda keşfedilen bitkiye "Denizli Yünlügelini" ismi verilmiş. Canan Karatay ilkokul veya ortaokullarda tabiat dersi olmalı diyordu. İnşallah böyle bir ders olur da Denizli Yünlügelini de anlatılır. Belki Karaca arboretumuna da konur. Rahmetli Hayrettin Karaca’nın otuz küsur yıl önce bu arboretumda bana meyve ikram etmesini hatırlıyorum. Çoğu kişiye olduğu gibi bana da tesir etmiş birisiydi.