Kuzey Kore bir komünist ütopya ülkesi mi? En komünistler bile bunu iddia edecek durumda değil. Küba’ya duyulan romantik hislerin Kuzey Kore ve liderine karşı duyulduğunu hiç zannetmiyorum. Her şeyden önce babadan oğula, sonra da toruna geçen bir iktidar. Adını ne koyarsanız koyun bir mutlakıyettir. Oligarşidir.

Amerika ve Kuzey Kore arasındaki gelişmeler malum. Tekrar edip uzatmaya gerek yok. Eğer ikisi arasında bir çatışma çıkarsa olabilecekleri tahmin edebiliriz.

Öncelikle Amerikalıların biz sözünü hatırlamak gerekiyor: 

“Kuzey Koreliler ya tehdit altındayken pazarlık eder ya da başka şekilde elde edemeyeceği şeyleri talep ettiğinde.” Bu söz Amerikalıların Kuzey Kore ilişkilerine yaklaşımını güzelce özetliyor. Şu anda Amerika tehdit ediyor, Kuzey Kore alamayacağı şeyleri istiyor. Her iki durum da var anlayacağınız.

Her şeyden önce bakmayın siz Kuzey Kore’nin efelenmesine. “Guam’ı vururum” falan demesine. Asıl hedef Japonya. Guam’ı vuran Japonya’yı da vurur. Sıkıntı orada. Üstelik bu durum İkinci Dünya Savaş’ı sırasında yaptıkları olağanüstü zulüm yüzünden hala Japonya’dan nefret eden Güney Korelilerin bir kısmına da sempatik gelebilir. 

Ayrıca Kuzey Kore’nin elinde Japonya’dan başka rehin bir başka ülke daha var. O da Güney Kore. Öyle kıtalararası balistik füzelere falan gerek de yok. Bir top bile yeterli ortalığı karıştırmak için.

Bununla birlikte “Eşeğin hatırı yoksa sahibinin hatırı var” durumu ortada. Çin’i ne yapacağız? Çin’in açıklaması çok net: “Eğer ilk ateşi Kuzey Kore açarsa tarafsız kalırım. Ama Amerika açarsa rejimi değiştirtmem.” Sadece bu açıklama bile işin ne kadar dallanıp budaklanabileceğini gösteriyor.

Eğer bütün bu unsurlara rağmen Kore Yarımadası’nda bir çatışma çıkarsa olası gelişmelerin çok yıkıcı sonuçları olabileceği ayan beyan ortada. 

Peki bizi nasıl etkiler? Etkiler, hem de çok etkiler. Öncelikle altın ve İsveçre Frankı artar. Savaşın başında biraz dolar düşer, eğer Amerika’nın kazanacağı belli olursa doları kimse tutamaz.

Amerika bu işe tek başına girmez. Güney Kore ve Japonya destekçisi olur. İşe Çin karışırsa ki daha önce karışmıştı zaten, al sana bir Kore Savaşı 2.0 versiyonu daha.

Çin bu işe fazla müdahil olursa muhtemelen iş yaptığı Batılı ülkelerin tümüyle ilişkileri sekteye uğrar. Kolayca mal satamaz. Ne kadar ucuza olursa olsun. 

Amerikan toprağına füze falan düşmez. Ama ABD silah sanayi bayağı sebeplenir bu çatışmadan. 

Savaş sonrası Amerika kazanırsa, (Ki favori o) başta İran olmak üzere nükleer güç elde etmek isteyen ülkelerin üzerine öyle bir yüklenilir ki yeni savaşlar çıkar. 

Dünya ticareti daraldığından biz de sıkıntı çekeriz. “Bize uzak” falan demeyin. Dünya artık küçücük bir köy. Unutmayın Kore 1950’de de uzaktı. Üstelik çok daha uzaktı. 

BİR AĞAÇ YÜZÜNDEN AZ DAHA SAVAŞ ÇIKIYORDU

Amerikalıların efsane karakterleri vardır ya. İşte süper kahramanlar ortaya çıkmadan önce var olanlardan birinin adı Paul Bunyan. Elinde baltası olan devasa bir oduncu. Onun adı geçmişte bir operasyona verilmişti. 

18 Ağustos 1976’da yani tam 41 yıl önce Kuzey-Güney Kore arası silahsız bölgede önemli bir gözlem noktasının görüşünü kesen bir ağaç için az daha savaş çıkıyordu. Bu ağacın budanması kararı alındı. Ancak bu işi kim yapacaktı? 15 kişilik bir ekip görevlendirildi. 5 Güney Koreli işçi, 10 da Amerikalı asker.

İki silahlı gücün ortasında bir bölgede bulunan garip bir ağaç. Kuzey Koreliler bu işe izin vermedi tabii ki. Ne yani kendileri gözetlenecek diye böyle bir budamaya izin mi vereceklerdi.

Budama ekibi tam çalışmaya başlayacakken Kuzey Koreli bir görevli yanlarına geldi ve ağacı liderleri Kim İl Sung’un ektiğini ve onun himayesinde olduğunu söyledi.

Güney Koreli ekip kulak asmayıp devam edince bir grup eli sopalı Kuzey Koreli asker gelip hepsini dövdü. Bu arada yere düşen baltaları alıp iki Amerikalı askeri de öldürdü.

Ortalık karıştı tabii. Bu kez Amerikan ordusu 200 Koreli asker ile birlikte silahlı bir birlik daha yolladı. Amerikan birliği 64’ü dövüş uzmanı 110 asker, 27 helikopter ve 3 de B52 bombardıman uçağından oluşuyordu. Budama işlemi planlanandan 3 dakika uzun sürdü. Tam 42 dakika. Ve Paul Bunyan operasyonu, Kore yarım adasındaki gariplikler tarihi içinde yerini aldı.