HÜZNÜN RENGİ! ANASIZLIK!

Funda ÖZKALYONCU 29 Şub 2020

Funda ÖZKALYONCU
Tüm Yazıları
Allah'ım, bana hiçbir zaman, sensizliği göstermesin, beni asla yokluğunla sınamasın diye her gece dua ederdim küçükken.

“Şehitlerimiz var, yastayız ben annemin koynuna girip onunla dertleşmek istedim. Şehitlerimize, kahraman yiğitlerimize Allah’tan rahmet, anne babasına, ailesine sabırlar diliyorum.”

Hüznün rengidir anasızlık.

Hüznün rengidir anasızlık.

Canım anam. 

Ben diğer renkleri sen öldüğünden beri hiç bilmem.

Birinin sesini unuttuğun zaman, "O" işte o zaman ölürmüş. Öyle derler, bende sesini unuttum. Çok uzun yıllar oldu. 50 yaşın hemen başında, çok hastalandın, çok çektin ve ölüp gidiverdin.

Zorluyorum kendimi, kulağıma sesin gelmiyor. Bu beni zaman zaman çok üzse de, zorlasa da.. Olsun varsın. 

Yeşil zümrüt gözlerini ve mis gibi ana kokunu hiç unutmadım.

Koku önemli.

Biliyorum, herkesin anası, kendine anası kokar.

Bu kokuyu, senden başka hiç kimse tanıyamaz, bilemez.

Merhametini, vicdanını, hayatla mücadele eden, ama kavga etmeyen gülümsemeni hiç unutmadım.

Anasızlığımı ertelemek istiyorum.

Ama bu ertelemeler, bir zaman sonra, bir bir hesabını soruyor, anasız yalnızlığımın.

"Anasız yorgunluk", diye bir şey var bence..

Bu yorgunluk bana, başlangıçsızım, sonuçsuzum, bir hiçim ve yeniğim duygusu veriyor. 

Bunları bilsen, bana kıyamazsın anacım biliyorum. O yüzden senden saklıyorum anacım.

Anasızlık, bir nevi durdurulamaz iç kanamasıdır.

Allah'ım, bana hiçbir zaman, sensizliği göstermesin, beni asla yokluğunla sınamasın diye her gece dua ederdim küçükken.

Ama yetmedi anacım.

Anne..

"Kocaman oldum" bak.

Acılarım büyüdü, dertlerim büyüdü.

Hedeflerim, çıkmazlarım büyüdü. Hiç de güzel değilmiş büyümek, kimler kırdı kalbimi, lime lime etti, kimler üzdü.

Şimdi, yaşanmışlıklarımı al ve beni yeniden büyüt ANNE.

Sana, yeniden emeklemek istiyorum.