Her rengin en koyusu siyah veya siyaha yakın…

Her rengin en açığı beyaz veya beyaza yakın…

Yani uçlarda yaşayanlar için gökkuşağından bahsetmek boşa kürek çekmek gibi.

Birbiri ardına gelen cemreler baharı müjdelerken, hayata ve geleceğe rengarenk umutlarla bakmak istiyorum.

Renkleri anlatmak ve renklerin tonlarında buluşup Anadolu kilimleri kadar güzel başarılar dokumak istiyorum “Ben varım” diyen herkesle…

Ama uçlardan kurtulamıyoruz.

Dürtülerimizle hep en şiddetlisi oluyoruz veya en sessizi… 

Halbuki “en” her zaman “en” güzeli işaret etmiyor. 

Çünkü bir yandan biliyoruz ki, iyiliğin, güzelliğin buna karşılık kötülüğün ve çirkinliğin sonu yok…

Daha güzel…

Daha doğru…

Daha iyi çıkacaktır karşımıza her zaman. 

Yalnızlık uçlara iter… Uçlarda yalnızlığın soğukluğu ve karanlığı artar. Kısır döngü…

Birliktelik ise bütünü kucaklar…

“Birlikte neleri yapamayız”a kafa yormak, bu çalışmanın sonuçlarını çıkarmak ve paylaşmak kimin ne işine yarar?

“Birlikte neler yapamayız?”

Ne kadar boş bir önerme değil mi?

Halbuki “Birlikte neler yapabiliriz?” tam tersine bir o kadar dolu ve fayda vaat ediyor. 

Alnı secde gören bir insan, ateist bir insan için niye öteki olsun?

Veya tam tersi. 

Her görüş, inanç ve anlayışta “insan olmanın” erdemine dair buluşulabilecek ortak bir nokta yok mu?

İçinde siyaset olmayan, içinde ayrılık olmayan, içinde itiraz olmayan bir sofra kuramaz mıyız?

Hepimizin karnı acıkmıyor mu?

Bir simit hepimizi doyurmuyor mu?

Açlığın ve simidin sağcıya, solcuya, Türk’e, Kürt’e muamelesi farklı mı?

İnsan olmanın erdemi çok büyük, birliği çok çabuk ve sağlam bir şekilde sağlayacak kadar büyük; fakat biz o erdemden uzaklaştıkça teferruatların çatışması içinde insanlığa kastediyoruz!

Türk Dil Kurumu “erdem” için, “Ahlakın övdüğü iyi olma, alçak gönüllülük, yiğitlik, doğruluk vb. niteliklerin genel adı, fazilet…” tarifini yapıyor.

“Erdem”de buluşabilir miyiz?

Hayat siyah ve beyazdan, evet ve hayırdan ibaret değil.

Konuşabilmeliyiz. Oturup tartışabilmeliyiz. 

Çünkü güç ve zenginlik, renklerin tonlarında, düşüncelerin farklılığında…

Sofradan kaçmamak şartıyla…