“Derin bir krizin ayak sesleri yükseliyor her geçen gün. Bu; insanlığın alıştığı petrol, su, ozon, açlık, ekonomi, mülteci ve benzerinden çok daha derin ve kuşatıcı bir kriz. Bir insani krizden söz ediyoruz. İnsani değerler ve ahlakta giderek artan aşınma, hızla artan umutsuzluk, yaşama uyumu zorlaştıran yüksek stres, aile kurumunun hızla çözülmesi, ırk ve mezhep kavgaları, dünya savaşlarını gölgede bırakacak çatışmalar, umuda yolculuk ile denizlerde boğulan yahut tel örgülere mahkûm olan mülteciler, bireyi doğal hayatından uzaklaştıran sanal ekranlar, giderek artan şiddet, kaygı, endişe, korku, depresyon ve nihayet maddi dünyanın birey ve toplum düzeyinde giderek daralttığı ruh dünyası… Bütün bunlar dünyadaki insani krizin başlıca göstergeleri arasında.
Peki, ne oluyor bugünün insanına? Neden giderek içgüdülerimizin emrine giriyor, duygusal, sosyal ve manevi boşluğa düşüyor ve uzaklaşıyoruz kendimizden? Kendimizi ifade etmekten, kendimizi gerçekleştirmekten ve iç barışımızı sağlamaktan neden hızla uzaklaşıyor ve yabancılaşıyoruz?
Yüksek teknolojinin ve sanal dünyanın giderek doğal olmaktan ve şükretmekten uzaklaştırdığı günümüz insanı ve toplumları bir arayış içinde. Kaybetmeye başladığımız insanlığımızı yeniden yakalamanın arayışı bu. Makro evreni temsil eden mikro evren olarak insan, kendini yeniden bilme ve tanımlama yolculuğuna çıkmanın arayışında…”
